پرسش :

چرا خدا انسان را مریض می کند که بعد شفا بدهد؟


پاسخ :
ان شاءالله وقتی به بهشت برویم، دیگر خبری از بیماری و ضعف، درد و رنج، غم و اندوه، فقر و نداری و مرگ و پیری نخواهد بود. امام علی (علیه السلام) درباره ی بهشتی ها فرموده اند: «وحشت به سراغشان نمی آید و بیماری به آنها نمی رسد و دستخوش خطرها نمی شوند.»(1)

امام باقر (علیه السلام) حال و روز بهشتی ها را این طور توصیف کرده اند: «اهل بهشت هماره زنده اند و هرگز نمی میرند، هماره بیدارند و هرگز نمی خوابند، هماره توانگرند و هرگز نادار نمی شوند، هماره شادند و هرگز اندوهگین نمی شوند، هماره خندانند و هرگز و هرگز نمی گریند، هماره ارجمندند و هرگز اهانت نمی بینند، هماره گشاده رویند و هرگز اخم نمی کنند، می خورند و هرگز گرسنه نمی شوند و می نوشند و هرگز تشنه نمی شوند و...»(2)

جایی که خدا برای راحتی و آسایش مؤمنان در نظر گرفته، بهشت است، اما دنیا محل آزمایش است نه آسایش. آزمایش های خدا شکل های گوناگونی دارند. یکی از راه های آزمایش خدا، گرفتار کردن مردم به بیماری ها و یکی دیگر از راه های آن شفا دادن به آنهاست. وقتی خدا کسی را به بیماری گرفتار می کند، می خواهد ببیند که آیا او در زمان بیماری بردبار و شکرگزار خواهد بود یانه؟ وقتی هم کسی را شفا می دهد، می خواهد ببیند که آیا او از فرصت سلامتی در راه کارهای نیک بهره خواهد برد با نه؟ در آیه ی 35 سوره ی انبیا می خوانیم: «ما شما را با خوبی و بدی می آزماییم.» یعنی هم رنج ها و سختی های این دنیا و هم راحتی ها و خوشی های این دنیا، همه برای آزمایش انسان هاست.

پس بیمار کردن مردم و بعد شفا دادن آنها اقدام بیهوده و بی هدفی نیست، بلکه در این دگرگونی و تغییر وضعیت، باطن افراد آشکار می شود. گروهی در این امتحان ها قبول و گروهی هم رفوزه و مردود می شوند.

البته برای مؤمنان، بیماری و بلا فایده های بسیاری دارد: پاک شدن از گناه ها، دل کندن از زروزیور دنیا، دریافت ثواب های زیاد و رسیدن به مقام های عالی بهشت از جمله ی این فایده هاست. درباره ی این فواید بلاها برای مؤمنان احادیث بسیاری از اهل بیت (علیه السلام) رسیده است؛ به عنوان نمونه درحدیثی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: «در بهشت مقام و منزلتی است که هیچ بنده ای بدان نرسد مگر با بلایی که به بدنش می رسد.» (3)

پی نوشت ها:
1. بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حدیث، ج 1، ص 278
2. همان، ص 280.
3. میزان الحکمه، حدیث 1965.

​​​​​​​منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره‌ خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392.